diepe sneeuw en dat op omgebouwde tennisrackets;-)

Vandaag mochten we wandelen. En dat is bijzonder om 2 redenen. Ten eerste zijn alle wandelroutes omgebouwd tot langlaufroutes en dus verboden terrein voor iedereen zonder lange latten. Wij dus. Ten tweede hebben ze speciale routes (ahum) voor die mensen die zo gek zijn om te vertrouwen op van die rare sneeuwschoenen. Dat speelt zich allemaal af rondom het rendierpark. Dus wij daarheen om ons te voorzien van die rackets. De gids, Lars, nam ons eerst mee naar een meer, waar we ons maaltje mochten gaan opvissen. Wel dat werd een magere oogst van 3 visjes van het formaat sardientjes. Die werden dus teruggegooid. Wel een unieke manier van hengelen... Eerst een gat in het 1 mtr dikke ijs boren, en vervolgens het hengeltje van zo'n 20 cm uitwerpen. Gewoon het haakje met wormpje laten zakken dus. Na een half uurtje kou lijden besloot de gids dat op de bbq toch geen vis zou komen en we vervolgden onze weg , de berg op.
Het lopen viel eigenlijk best wel mee. De gids verzekerde ons dat de sneeuwschoenen hooguit 5 cm zouden wegzakken. Hier en daar waren sporen te zien van wel 30 cm diep. Vast een misstap, want wij kwamen wel redelijk vooruit. Onderweg maar een enkeling, die onderuit ging, waaronder ik dus. :-). Bijna boven een mooie stop bij een bevroren waterval. Pracht plaatje! En toen mochten we naar beneden.3x via een natuurlijke glijbaan. Da' s echt grappig. Allemaal 50+ers die zich gedroegen als kleuters. Lekker gillend van de pret naar beneden roetsjen.
Het laatste stukje werd nog een uitdaging. Wij mochten via een maagdelijke stukje helling met diepe sneeuw naar beneden. Werkelijk niemand lukte dat zonder een keertje om te vallen. En ja, de sporen gaven zeker 30 cm diepte aan. Ik weet dus nu dat gidsen je niet altijd de waarheid vertellen:-). Maar als ze ons zouden zeggen dat we natuurlijk zouden vallen, had niemand die uitdaging aangenomen... De tocht bracht ons naar een kuta, waar al een lekker vuurtje brandde. 2 helpers van Lars stonden daar al hamburgers van rendiervlees te bakken en koffie en choco te maken. En natuurlijk mochten wij weer een worstje roosteren boven het vuur. Die lappen laten je dat elke keer doen, omdat zij datt zelf ook als gewoonte hebben. A ch, lands wijs, lands eer ;-).